Ronald, bedankt!

25 maart 2022

De Zilveren Bal in Leeuwarden was echt de allerlaatste schaatswedstrijd voor Ronald Mulder. Na vele jaren houdt de sprinter uit Zwolle de topsport voor gezien. Het is tijd voor andere dingen. Een nieuwe fase breekt aan. We sluiten de blog af met een mooie compilatievideo.

Hoe was het; de allerlaatste race in Leeuwarden?

“De eerste ronde was meteen mijn snelste ronde. En dan zie je als ik uit ontspanning schaats, gaat het vrij goed. Daarna ging het minder, kreeg ik last van mijn rug. Het was in ieder geval een bevestiging dat ik klaar ben met schaatsen, haha. Maar ik heb ervan genoten. De Zilveren Bal is altijd een mooie wedstrijd.”  

Is het besef al doorgedrongen dat je echt gestopt bent met schaatsen?

“Dat besef is er wel. Het is nu meer van: hoe ga ik de rest van mijn leven inkleuren? Wat nu? Ik ben veel gesprekken aan het voeren met mensen en me aan het oriënteren. Het is ook fijn om even niet met schaatsen bezig te zijn. Topsport is heel egoïstisch, je bent constant met jezelf bezig. Het is fijn dat dat nu even niet hoeft en dat ik er ook voor anderen kan zijn.”

Blijf je wel actief in de sport?

“Het wordt zeker iets met sport. Maar wat weet ik nog niet. Ik heb de sportopleiding gedaan, maar vind het te makkelijk om nu meteen als gymleraar voor de klas te gaan staan. Ik wil me verder oriënteren. Mijn passie ligt bij sport, maar hoe ga je het verschil maken?  Misschien kan ik iets betekenen voor inline-skaters die de stap naar het schaatsen willen zetten. Dat zijn allemaal gedachtenspinsels. Of iets beleidsmatigs om het inline-skaten weer goed op de kaart te zetten. Al lijkt het me ook goed om een jaar buiten het schaatsen en skeeleren te kijken.”

Hoe kijk je terug op je periode bij Reggeborgh?

“Het waren niet mijn hoogtijdagen, die waren ervoor. Maar qua professionaliteit is het veruit de beste ploeg geweest. Het was fijn om te merken dat er meer lucht was. Natuurlijk hebben we de laatste twee jaren ook last gehad van corona. Dat heeft er ook wel ingehakt. Bij de laatste World Cup finale in een vol Thialf merk je eigenlijk pas hoe we het gemist hebben om voor publiek te schaatsen. En dan schaatste ik niet eens mee, maar zat op de tribune.”

Jij reed toen wel een laatste ereronde over het ijs, met zoon Lenn op de arm.

“Dat was mooi. Ik was blij met mijn afscheidsronde in een vol Thialf. Het is goed zo.”