Kjeld Nuis heeft zijn contract bij Schaatsteam Reggeborgh met drie jaar verlengd. De drievoudig olympisch kampioen heeft bijgetekend tot 2026. Zijn huidige contract loopt tot 2023 en is nu met drie jaar verlengd. Nuis (32) kwam twee jaar geleden nieuw bij het team van trainer Gerard van Velde.

“Sinds mijn overstap naar Reggeborgh heb ik nog geen dag spijt gehad. Ik wil het als ploeg nooit meer anders. Hoe gaaf is het dan dat we samen een stip op de horizon kunnen zetten en de Olympische Spelen van 2026 als doel nemen. Daar gaan we voor. Ik ben blij dat ze me die kans geven, daar ben ik trots op”, legt Nuis uit.  

Voorbeeld voor teamleden

Er spreekt wederzijds vertrouwen uit de contractverlenging. “We zijn blij dat een wereldtopper als Kjeld zijn contract met drie jaar verlengd heeft. Qua inzet en professionaliteit is hij echt een voorbeeld voor andere teamleden”, zegt teammanager Henk Schra.

De laatste Olympische Spelen in Beijing hebben zeker bijgedragen aan Nuis’ gevoel om door te willen tot 2026. “Ik heb weer gevoeld hoe ontzettend gaaf de Olympische Spelen zijn. Op het moment dat wij – en dan bedoel ik Ireen Wüst en ik – daar binnenkwamen, hadden we het gevoel van: dit gaan we doen. Zo magisch.”

Zesvoudig olympisch kampioen Wüst is daarbij een voorbeeld voor Nuis. “Zij is nu 36, dat is net zo oud als ik over vier jaar in Milaan ben. En als ik nog iets wil, dan is het een olympische titel in Milaan”, is Nuis helder over zijn doelen.

Nieuwe uitdagingen

Daarbij ziet hij nog een nieuwe uitdaging liggen. Nuis wil graag uitkomen op de teampursuit voor TeamNL. “Als Nederland hebben we het de laatste twee Spelen laten liggen op dat onderdeel. Ik wil heel graag deel uitmaken van een team met Marcel Bosker en Patrick Roest waar we dezelfde tactiek gebruiken als Noorwegen en Amerika deden met het duwen. Ik weet zeker dat wij dat ook kunnen en wil er graag voor trainen.”

Nuis is blij met de uitbreiding van Team Reggeborgh met de allrounders erbij. “Sowieso is de sfeer in de groep heel goed. En de dynamiek tussen trainers en schaatsers ook”, zegt Nuis, die vorige week aan het seizoen begonnen is met het eerste trainingskamp op Mallorca. Ook met Gerard van Velde klikt het goed. “Zijn schema’s zijn heel prettig en hij durft er ook van af te wijken. Dus gewoon ter plekke een training aanpassen als iets even anders loopt. Dat is heel fijn, want wij zijn wel topsporters, maar ook mensen van vlees en bloed en geen machines.” 

De meeste schaatsers genieten van een welverdiende vakantie. Ondertussen wordt door teammanager Henk Schra en trainer Gerard van Velde hard doorgewerkt, zij blijven doorbouwen aan Schaatsteam Reggeborgh. Wat 3,5 jaar geleden begon als een sprintploeg is ondertussen uitgegroeid tot een sprint- en allroundteam. In dit interview kijkt Gerard terug op het afgelopen seizoen en vertelt hij hoe hij  zich voorbereid op het nieuwe seizoen.

Gerard, hoe kijk je terug op het afgelopen seizoen?

“Seizoen 2021-2022 is heel vroeg begonnen. In april zijn we op een eerste trainingskamp geweest, terwijl dit in een normaal seizoen pas in mei is. Het was natuurlijk een bijzonder jaar, met de Olympische Spelen als hoogtepunt voor een aantal van onze schaatsers. Maar ook met corona en de steeds weer veranderende maatregelen. Iedereen was bang om besmet te raken en dat heeft wel voor spanning gezorgd.

We hebben veel samen getraind, zijn vaker dan anders op trainingskamp geweest. Hein Otterspeer, Stefan Westenbroek en Marrit Fledderus hebben afgelopen jaar ons team versterkt en samen zijn we aan het seizoen begonnen. Gelukkig hebben we relatief weinig blessures gehad. Iedereen heeft hard en doelgericht gewerkt om de eigen gestelde doelen te behalen. Er heerste een goede sfeer in het team, maar uiteindelijk draait alles om topsport en resultaten.

Het voorseizoen met de eerste World Cup wedstrijden was goed. De resultaten in Salt Lake begin december met zilver voor Kjeld, brons voor Hein en brons voor Femke waren een mooie voorbereiding op het Olympisch Kwalificatietoernooi. Na het OKT hebben we de puntjes op de i gezet.”

Na het EK was het nog een week of 6 tot Beijing. Een spannende tijd?

“Het EK was begin januari. De weken na dit toernooi tot het moment dat we op het vliegtuig naar Beijing stapten, waren heel spannend. De besmettingsaantallen in Nederland bleven oplopen en steeds meer mensen kregen corona. Deze variant was erg besmettelijk en je kon overal corona oplopen. Veel van de schaatsers en staf gingen voor langere tijd in quarantaine. Iedereen was bang om besmet te raken. Dit raakte niet alleen ons als schaatsers en staf, maar ook onze gezinnen. Mijn eigen zonen hebben een aantal weken thuisonderwijs gevolgd. De schaatsers zelf kwamen bijna nergens: alleen thuis en op de schaatsbaan. Anderen verbleven in een hotel. Alles om maar niet positief te testen. Want als dat gebeurde, dan kon je niet mee naar de Olympische Spelen.”

Jullie zijn met 6 schaatsers naar Beijing gegaan, hoe is het daar verlopen?

“Van tevoren wisten we dat het andere Spelen zouden zijn dan andere jaren. Iedere keer bleef die twijfel of het toernooi wel door zou gaan. Vanuit NOC*NSF waren de Covid-regels erg streng. Je moest voordat je het vliegtuig in kon stappen verschillende gezondheidschecks doorstaan, meerdere malen QR-codes laten zien, diverse formulieren invullen.

Eenmaal in het olympisch dorp aangekomen viel het mij allemaal mee. Natuurlijk moesten we elke dag een coronatest doen. De omgeving was sober en saai, maar de mensen van de organisatie waren vriendelijk en de accommodaties waren goed. De wereld bleef wel klein voor ons, want eigenlijk kwam je alleen in de eetzaal, het appartement en op de fantastische ijsbaan. Deze hal is echt de mooiste hal van de wereld. En natuurlijk helpt het mee dat Ireen en Kjeld in de eerste dagen beide een gouden medaille hebben gehaald.” 

Het team is inmiddels uitgebreid met 4 allrounders. Een mooie nieuwe uitdaging?

“Dat is het zeker. We hebben vanuit Reggeborgh de mogelijkheid gekregen om ons team nog verder uit te breiden. Met de komst van Patrick Roest, Marcel Bosker, Victor Ramler en Lex Dijkstra gaan we een nieuwe fase in. Robin Derks is als trainer aangetrokken om deze mannen te begeleiden. Samen met Phil Brojaka en de rest van de staf gaan we de groep schaatsers begeleiden. We hebben nu nog meer mogelijkheden om trainingen te combineren. Het is een weloverwogen stap en ik heb veel zin in deze nieuwe uitdaging. Op 2 mei beginnen we weer en ik kijk er naar uit!”

Hoe bereid je je voor op het nieuwe seizoen?

“Ik neem nu vooral de tijd om aan het team te bouwen. Schaatsen is mijn passie en als je dan de mogelijkheid krijgt om zo’n mooi team neer te zetten, dan gaan we daar vol voor!”

Eten. Slapen. Trainen. Herhalen. 

Zo wordt het dagritme van topsporters regelmatig samengevat. Vaak in iets hippere, Engelse termen, soms in een andere volgorde. Maar dat dit de belangrijkste factoren zijn, staat vast. Ook hier in het olympische dorp in Beijing is dat niet anders. Hoe precies en op welk uur van de dag wordt elke avond via WhatApp gedeeld.  

Eten tussen Schotten

Eten gebeurt in de ‘dining hall’. Dat is de TeamNL flat uitlopen, dan rechtdoor. Niet struikelen over de massaal door vrijwilligers gebouwde sneeuwpoppen en sneeuwpanda’s. Tussen de andere flatgebouwen door slingeren en dan na een ontsmettingsritueel plaatsnemen tussen plastic ‘Schotten’. Of naast ijzige Noren. Je weet het nooit, er kan zelfs een ijsdanseres uit Rusland naast je komen zitten. Of je wordt omringd door het gemengde curlingteam uit Australië. Wel zit er dan altijd nog een plastic schot tussen. Hoe gezellig waarschijnlijk ook, de mannen van het bobsleeteam uit Jamaica zullen de zaal niet betreden. Zij zitten in het bergdorp en hebben daar vast hun eigen gemoedelijke eetzaal. 

Slapen met vertrouwd gesnurk

Het slapen gebeurt dan wel weer meer gescheiden. Gebouw twee is ingedeeld in verschillende appartementen die onder de verschillende teams zijn verdeeld. Gewoon het vertrouwde gesnurk van je teamgenoten dus. En geen last van een Tsjechische curlingspeler die zijn wedstrijd nog eens herbeleeft of het Canadese ijshockeyteam dat een overwinning viert.  

Samen trainen

Trainen doen we uiteraard in de geweldige ijshal, waar inmiddels vele olympische records zijn gesneuveld en zelfs een wereldrecord is gevestigd. Vaak zijn we met het hele team en de staf. Gefocust, maar ook met een lach. En misschien is dat wel het geheim. Samen zijn. Samen lachen. Juist wanneer je ver weg bent van je geliefden. Juist wanneer de spanning het hoogst is, help je elkaar er als teamgenoten door. 

Zodat je – als er die dag in blokletters WEDSTRIJD op het programma staat – er helemaal klaar voor bent.

Beijing is momenteel het middelpunt van de sportwereld. Een stad die volgens Wikipedia vorig jaar ruim 21,5 miljoen inwoners telde. Dat zullen er dit jaar niet veel meer worden, schat ik zo in. Veel Chinezen lopen hier de hele dag in volledig beschermende, witte maanpakken. Dat plant wat lastig voort.

Bus met een lekke band?

Maar goed, druk is het er wel dus, in Beijing. Binnen onze ‘closed-loop’ merken we daar niet veel van. We stappen binnen de hekken van het olympisch dorp de bus in. Een kwartier later rijdt de bus door de volgende afzetting. En stappen we onder de geweldige ijsbaan weer uit. Ik vraag me af wat er zal gebeuren als de bus onderweg een lekke band krijgt. Blinde paniek waarschijnlijk bij de overgeorganiseerde Chinezen.

Muurschildering door teamgenoten

De druk die in het olympisch dorp het meest gevoeld wordt, is de druk van het presteren. Voor de één een loden last op de schouders, voor de ander broodnodig om tot maximale prestaties te komen. Hoe je ermee omgaat, daar draait het om. Ireen liet direct zien hoe dat moet. Zoals altijd. Als het er echt toe doet. Nog geen medaille die avond. Wel een muurschildering in het appartement. Gemaakt door teamgenoten. ‘Olympic Champ’, ‘#nr1’ en een fraai getekende medaille. Dat was wat Kjeld op de morgen van zijn race zag toen hij zijn kamer uitstapte. Extra druk.
 
Eerste medailles zijn binnen

Of het begin van een beginnende teamflow? Het antwoord weten we inmiddels. Het appartement op verdieping 11 van het TeamNL gebouw is twee gouden medailles en een extra muurschildering rijker. De medailles zijn nu echt gearriveerd. Onze ‘closed-loop’ is tijdelijk uitgebreid met een nieuwe halte; Medal Plaza. Met het hele team vieren we de gewonnen medailles. Met tranen in de ogen.

Trainen, eten slapen

Ondertussen blijft het dagelijks ritme bestaan uit trainen, eten en slapen. Hier en daar aangevuld met zwaaien naar enthousiaste maanpakken en het dagelijks openen van onze monden voor het Chinese maanpak dat er een stokje in gaat steken.

Rick Oosterlaar is fysiotherapeut van Schaatsteam Reggeborgh. Speciaal voor ons houdt hij een dagboek bij van zijn belevenissen tijdens de Winterspelen in Beijing.

Direct na het verlaten van ons oranje vliegtuig wordt het duidelijk. We stappen een andere wereld binnen. Een wereld van witte pakken en elektronische systemen. Systemen die waarschijnlijk al meer weten van jou dan jij van jezelf.
Direct maar weer een stok in je neus. En eentje in je keel. Ik had dit keer het gevoel dat hij zo diep de neus in ging dat hij er via de keel weer uit kon.

Op elke bloembak een olympisch logo
Onze bussen worden over speciale olympische rijstroken gevoerd. Langs de route ademt alles ‘Beijng 2022’. Op elke bloembak, stoeptegel en lantaarnpaal vind je dit olympisch logo terug. Marcherende soldaten, de perkjes netjes aangeharkt. Vele vrijwilligers heten ons enthousiast zwaaiend welkom. Hoe zou het er een kilometer verderop uitzien? Zijn de mensen daar ook zo vrolijk en enthousiast?, vraag ik me af. Geen idee. Kom het ook nooit te weten. Dat is buiten onze gouden kooi. En die mogen we onder geen beding verlaten. ‘Big Brother is watching you.’ Op elke hoek een camera.

In het middelpunt van de wereld

Vrijdagavond is de openingsceremonie. Voor even zijn we het middelpunt van de wereld. Een bijzonder besef. Groter wordt het niet. Als één groot TeamNL met atleten en staf lopen we het grootse Bird’s Nest binnen. Daar waar Usain Bolt in 2008 geschiedenis schreef, lopen wij de 100 meter net iets minder snel. Maar met een even zo grote glimlach. Als die er nog is als de olympische vlam wordt gedoofd, dan hebben we het als Team Reggeborgh goed gedaan.

Trots op “onze” Ireen!
De eerste twee Nederlandse medailles zijn inmiddels behaald. Dit zien we als Team Reggeborgh vanaf de tribune. Last-minute edit: vandaag is het voor ons waanzinnig goed begonnen met een gouden plak voor Ireen!

Bij Team Reggeborgh zie je vaak de schaatsers in beeld. Maar de mensen achter de schermen zijn minstens zo belangrijk. Door het werk dat zij doen, kunnen de schaatsers zich volledig focussen op nog betere rondetijden. We nemen jullie de komende tijd mee in een serie interviews met de mensen achter Schaatsteam Reggeborgh. Deze keer is het de beurt aan Michel Mulder, assistent trainer bij het team.

Er zijn 4 trainers bij ons team, wat is precies jouw rol?

Ik ben technisch trainer. Samen met Gerard sta ik vaak op het ijs om aanwijzingen te geven. Naast dat je de schaatsers traint, ben ik onder andere het aanspreekpunt voor de KNSB. We zorgen ervoor dat alle schaatsers een eigen dagschema hebben en dat de logistiek geregeld is. Tijdens het OKT reden onze schaatsers op verschillende dagen en tijdstippen. Een hele puzzel om te zorgen dat iedereen op zijn of haar moment klaar is om het beste uit de race te halen. Als staf zorgen we ervoor dat de schaatsers zich alleen hoeven te focussen op het schaatsen. Iedereen heeft zijn eigen rol in het team, maar soms ben je ook gewoon het manusje van alles. Bij het OKT heb ik de schaatsen nog even geslepen.

Je hebt eerst zelf geschaatst bij Team Reggeborgh en 2 jaar geleden de overstap gemaakt naar coach. Hoe ging deze overstap?

Eigenlijk vrij vloeiend. Ik merkte dat ik als schaatser niet meer mee kon met de allerbesten en besloot te stoppen. In de laatste jaren van mijn actieve carrière heb ik ook vaker uitgesproken dat ik daarna trainer zou willen worden. Er kwam een plekje vrij als assistent-coach in het team en ik ben blij dat ik die plek heb gekregen. Doordat ik eerst als schaatser heb meegetraind weet ik hoe er gewerkt wordt binnen het team. Met mijn ervaring hoop ik een positieve bijdrage te kunnen leveren aan de carrière van de schaatsers.

Hoe ziet het schema er de komende weken uit?

Dit weekend is het EK in Heerenveen. Kjeld, Hein, Femke, Michelle, Ireen en Mathias hebben zich geplaatst voor de Olympische Spelen en hebben zich daarmee ook geplaatst voor het EK. De rest van het team traint nu voor het NK op 22 en 23 januari. Ondanks de verschillende schema’s zorgen we er wel voor dat ze als team zoveel mogelijk samen trainen. Natuurlijk zit deze week een deel van het team in de bubbel vanwege de coronamaatregelen tijdens het EK, maar na dit weekend zijn ze wel weer meer samen te vinden op het ijs in Heerenveen.

Ga jij mee naar Beijing?

De kans is wel heel groot dat ik er naartoe mag, aangezien 6 schaatsers van ons team hebben zich geplaatst. Op dit moment maakt de NOC*NSF een indeling welke staf er mee mag. Meedoen aan de Olympische Spelen is uniek en ik heb dit natuurlijk zelf meegemaakt in Sotsji. Het is jammer dat de beleving nu anders zal zijn voor onze schaatsers die voor het eerst naar de Spelen mogen. Natuurlijk gaat het om de sportieve prestatie, maar de beleving is uniek.

Heb je nog tips voor Hein, Femke, Michelle en Mathias die voor het eerst naar de Spelen gaan?

Het is de grootste wedstrijd, maar probeer het echt te zien als een gewone wedstrijd. Je moet nog steeds 2x linksaf de bocht door. En natuurlijk doe je er alles aan om het maximale eruit halen op jouw afstand. Het belangrijkste: Geniet! Het gevoel om daar aan de start te staan is uniek.

Jullie zijn veel op weg. Wat gaat er altijd mee in de koffer op trainingskamp?

Hardloopschoenen. Nu ik coach ben train ik zelf niet meer mee met het team. Als er een vrij moment is en ik heb nog energie over, ga ik wel graag een rondje hardlopen of een andere sport uitoefenen.

We volgen je natuurlijk ook op social media en zagen een filmpje van een zingende Michel. Hobby of zien we je in de volgende Masked Singer?

Het is een hobby, maar ze mogen mij altijd bellen en dan doe ik graag mee. Nadat ik ben gestopt met schaatsen heb ik het zingen actiever opgepakt en ik vind het erg leuk om te doen.